Seni anlatmaya calismak ? Ne sacma..

Ne zor eylemdir sevdigin bir insani anlatmak.. Kendine sigdiramadigini kelimelere sigdirmaya calismak.. Bildigim butun dillerin butun kelimeleri senin karsinda caresiz.. Hicbir kelime seni tamamlamiyor.. Eksik ve yarim kaliyorsun.. Yüreğin bir dili var.. O dil yaziya dokulemiyor.. Yurekten sevebiliyor ama yureginden geceni yazamiyor iste insan..! Sana yazilmamis kelimelerle seslenmek istiyorum ben.. Kimsenin bilmedigi ve duymadigi bir dille sevmek seni.. Bir baskasina soylenmemis cumleler kurmak istiyorum.. Hic soylenmemis sarkilar armagan etmek istiyorum sana.. Kimsenin kimseyi dusunerek kurmadigi hayallere ortak etmek seni.. Sana siirler okumak hic yazilmamis.. Hic yagmamis bir yagmurun altinda islanmak seninle.. Hic ayak basilmamis yeryuzunde herhangi bir yerde sana varmak.. Yazıyorum ama olmuyor.. Hicbiri bir sen etmiyor..! Artik kendimi yitirmek istiyorum.. Teninde, ellerinde, kelimelerinde, yildizli gözlerinde...

Rojova & Lazkiye...

Bana "insan" kal diyen annem.. 2 haftadan  uzun zamandir suren katliama sessiz kaldi insanlar..  Rojava agliyor annem.. Cocuklar oluyor.. Cem'in yasindalar anne.. Simdi onlarca Cem olduruyorlar.. Ve insanlar susmaya devam ediyor.. Izliyorlar uzaktan.. Oldurulenler "onlar" olmadikca anlayamiyorlar acinin tarifini.. Oysa sen beni "katliamin kime yapildiginin onemi yok,olen insan oldukca" demistin.. Sivas katliami sonrasiydi.. Ben hic unutmadim anne.. "Insan" yanimla herkese aglamayi ogrendim.. Bu insanlar neden suskun peki anne? Bu sabah Lazkiye'ye saldirmaya basladi katillerimiz.. Simdi kac cocuk annesiz ve babasiz kalacak? Kac anne ve baba evlatsiz? Kim konusacak o zaman anne? Kim aglayacak hic gormedigi cografyada ki insanlara? Bize sadece biz mi aglayacagiz? Ve hep biz mi vurulup dusecegiz? Kaldiramiyorum anne.. Cem'e canim kardesime aglamistik oldugunde.. Bir suru kisi aglamistik.. Simdi ismi belki Cem olmayan ama onun yaslarinda olan cocuklar oluyor.. Kimse konusmuyor annem.. Sagir sessizlikleri var.. Kan damliyor yazdiklarimdan anne.. Nefes alamiyorum.. Kendi acilarimda boguluyorum.. Yeter anne yeter! Herkes duysun "Ben artik biz hic olmeyelim" istiyorum..! Her olumde bin kez oluyorum.. Insan olmaktan utaniyorum.. Affet annem affet ben artik "insanliga" inanmiyorum..

Mavi

Mavi bir dus gordum bu gece.. Cok guzel bir cocuk girdi dusume.. Yuzu aydinlik, yuregi katiksiz sevmeye musait.. Bir cocuk girdi dusume yuzunde mavi bir gulumseme.. Bakislarinda masumiyet, bakislarinda teslimiyet.. Bir cocuk ki anlatilmaz baska bir renk ile.. Bir cocuk boyadi butun dunyami "mavi" renk ile.. Hosgeldin cocuk.. Hosluk getirdin yuregime...  Herbiji.. 

Hevsel..

Zamanidir simdi hevsel bahcesi gercekliginin.. Kirlenmis yalanlarda kaybettigim duslerime inat.. Zamanidir simdi butun ciplakligi ile gercekleri yazabilmenin...

Maviye uyumak..

Bu gece maviye uyumak istiyorum.. Bilmedigim maviye.. Sevginin,atesin,kadinin,erkegin,tenin rengi olan maviye... Masmavi duslere.. Mavi.. Mavi dus bahcelerine uyumak.. Ve uyanmak masmavi gokyuzune...  

İstanbul'dan Hevsel Bahcelerine..

Bir gece yarisi  twitter ekranina dusen yanik bir sesle basladi hikaye. Bir cocuk bir sarki okuyordu.. Sesiyle degil yuregi ile.. Yureginden yukselen ezgilerini dinledim uzun saatler boyu.. Yazdim elbet bu guzel yuregin ismini bir tweette.. Hemen ardindan takibe aldi beni.. Ilk cumlesi;  "Siz Dersimliler zorla kendinizi takibe aldirirsiniz ha" oldu..  Sasirmistim elbet.. Konusmasinin samimiyeti karsisinda ne diyecegimi bilemedim.. "Oyleyizdir" diyebildim.. Ardindan sohbetler basladi.. Her seferinde bilmedigim bir cografyayi anlatiyordu bana.. Bazen guluyor,bazen huzunleniyordu.. Ama en cok maviyi seviyordu.. Ogrenmistim ozgurluk sevdalisi bir gokyuzu asigi oldugunu.. Bir de Tanricasini elbette.. Dilinden dusurmedigi,yuzunun gulme sebebi, gozlerinin dolma sebebi,ozlemin ve askin beden bulmus hali olan o guzel kadini.. O vakit ikisini bir yesil vadide iki kelebek olarak dusledim.. Birbirilerinden ayri dusmustu bedenleri.. Lakin bu ayrilik ruhlarini ayirmak yerine bir etmisti ikisini.. Tam bir ay boyunca o guzel yurekli, guzel sesli cocugun sesinden, kelimelerinden kurdistan askini, insaliga olan sevgisini ve elbette tanricasini dinledim.. Kimi zaman yeni zelenda'da bir bahcede oturuyorduk.. Kimi zaman Kuba'da. Ama hep gokyuzune bakiyorduk ve hep Devrimi dusluyorduk.. O anlatiyordu ben dinliyordum.. Yuregimde bir yer ediyordu farkinda degildi.. Anlattigi her hikaye beni hem ona hem kurdistan'a hem devrime asik ediyordu.. Benzemiyorduk birbirimize.. Baska cografyalara dogmus,baska hayatlar yasamis ve baska yollar secmistik kendimize.. O kadar yabanciydik ki, tek ortak yonumuz vardi  "insan sevmek".. Buna ragmen her sohbet sonrasi yillardir taniyormusum hissi kapliyordu icimi.. Sarilip boynuna "can" diye sevesim geliyordu guzel yuzunu.. Oysa ben yuzunu sadece fotoğraflarda gormustum.. Yine de kirpiklerinden opuyordum her gece konusmalarimiz biterken.. Islak ya da uzak bakiyordu fotoğraflarda... Her gun gece olmasini bekliyor hatta gunduzlerden nefret ediyordum.. Yildizlarla ya da yildizsiz bir gokyuzune bakma hayali bekliyordu beni geceleri.. Ve ben artik geceleri daha bir baska seviyordum.. Gelmedigi geceler oluyordu elbet.. Yalnizlik onun ozgur kaldigi tek yeriydi.. Cok ofkeleniyor mutlaka kavga etmek icin bir yol buluyordum.. Oysa onu kirmak kendimi kirmak kadar acitiyordu canimi.. Ama ben ona bunlari anlatamiyordum.. Kelimelerim lal kaliyordu yaninda.. Nutkum tutuluyor,nefes alamiyor, o olmadigi geceler mehmet atli dinleyerek agliyordum.. Oyle cok alismistimki, kendimi o olmadiginda tek basina ve kimsediz hissediyordum..  Ama bunu da anlatamiyordum.. Yetmiyordu cumleler.. Bir gun gokyuzune ona daha yakindan bir yerden bakmak istedim.. Habersizdi... Birden bire almistim ucak biletimi.. Soyledim elbet... Dayanamadim.. Ucaktan indigim andan itibaren aklimda, gonlumde,gozyasimda hep o vardi.. Ve ilk gordugum an.. Eski Amed'de Hasanpasa Haninda bir cafede oturdu karsima.. Ilk o zaman farkettim gozlerinde binlerce yildiz varmiscasina parladigini gozlerinin..  Heyecandan kalbim duracakti sanirim..  O an olmekten korktum.. Konusmakta zorlaniyordum.. Oysa biliyordum hicbir kadina yer yoktu dunyasinda.. Ve hicbir kadina o gozle bakmiyordu.. Ama ben asik oldugumu dusundugum adama o an "asik" olmustum.. Saatlerce izledim.. O daha cok konussun istedim hep... Yureginden yukselen ezgiler guzel agzindan dokuldukce ben daha cok kopuyordum oldugum yerden.. Bambaska bir yerdeydim sanki ve sadece ikimizden ibaretti dunya.. Siliniyordu her sey.. Saat gec olmustu eve gitmesi gerekti.. Oysa ne sohbetine doyabilmistim ne gozlerine. Daha cok kalsin istiyordum! Kalmadi.. Sabah oldu yeniden.. Ve yine o sabahin aksaminda bulusmak icin sozlestik.. O gun beni "hevsel" bahcelerine goturecekti.. Hic duymadigim bir yerdi.. Ne kadar guzel olabilirdi ki? Oysa konustugum herkes asikti bu bahcelere.. Bulustuk.. Taksiye bindik.  "Kirklardagina" dedi. Bir tepeye ciktik.. Tepede bir cafeye girdik.. Taht seklinde yuksek tahtalardan sark koseleri yapilmisti.. Oturup assagi dogru baktigimda "Bu nasil bir guzelliktir!!!"  diye gecirdim icimden. Alabildigince yesil bahceler,gun batmak uzere Amed'de.. Ve yanimda gozlerine yildizlar asili adam. Cennet tabirinin yeryuzu ayagiydi bulundugum yer... Ben cay soyledim o bira.. Oylece izliyorduk uzaklari.. O alisikti hem ozlemlere hem uzaklara bakmaya.. Bense yeni kesfediyordum uzaklari.. Konusuyor,gulusuyorduk.. Kaciriyordu gozlerini  benden.. Bilmem neden hic bakmadi bana dogru duzgun.. Belki de sevdigim yonu bu idi.. Utangacligi.. Cocuk masumiyetiydi.. Kirlenmemis, kotuluk degmemis kelimeleri vardi.. Yan yana uzanip  aramiza tanricasini alarak gokyuzune kaldirdik basimizi.. Gece olmustu Amed'de..Mavi degil lacivertti gokyuzu.. Ucumuz beraber oylece kaldik epey zaman.. Calan telefon uyandirdi bizi duslerimizden.. Yavasca dogrulup kalktik ayaga.. ''Hevsel'' bahcelerini ardimiza alarak yurumeye basladik.. Gercek dunyaya donme vaktiydi.. Ve sadece gece sahitti kurdugumuz duslere..Duslerimizi emanet edip gokyuzune ayrildik o guzel tepeden.. Simdi bu satirlari bir ucak koltugundan yaziyorum..Gokyuzune bakiyorum cok daha yakindan.. Kurdistan'dan istanbul'a donuyorum.. Ve hevsel bahcelerine fisildiyorum usulca ''Ben yokken iyi bakin gozlerinde yildizlar asili olan adama... Cocuk masumiyetini ve ozgurlugunu size emanet ediyorum..Ben o adami cok seviyorum'' Ben gidiyorum ama yuregimi yanina birakiyorum.. 

 

Adsiz..

Bu nasil bir yalnizliksa. Tat vermiyor ne cay ne sigara.. Dinmez bu sanci sokulup yanina doldurmadikca icimi kokunla.. Ya da serce misali siginmadikca avuclarina.. Nasil bir yalnizliksa mutlu oluyorum yalanlarla.. Tikali kulaklarim dogrulara. Aciticak canimi bu yalanlar bir yerde.. Bir yerde vazgecicem  kendimden bile.. Hepsini biliyorum.. Yine de engel olmuyorun kendime..Kactikca ya sana ya yalnizliga dusuyorum.. Nasil bir yalnizliksa tat vermiyor sensizken istanbul bile..  Nasil bir yalnizliksa okuyor canima.! Yine de yuruyorum ustune..! Nasil bir yalnizliksa nefes alamiyorum yoklugunda..!! 

Ruhani Yolculuk...

Ruhani yolculuga baslangic.. Yoga temelde bize bir butun oldugumuzu ogretir.. Kontrolu ele almayi.. Bedeninize hukmetmeyi.. Ezberlerden siyrilip kendi bildiklerimize yogunlasmayi.. Nefes ve beden arasindaki senkronizasyonu ogretir.. Nefesin ne kadar degisken ve kontrol edilebilir oldugunu.. Sakinlik icin ihtiyaciniz olanin tamamen sizin icinizde sakli oldugu gercegini ogretir. Beyin ve beden olarak arinmaya basladiginizda disarida olan insanlardan ne kadar farkli oldugunuzu gormenizi saglar.. Onlarin goremediklerini gorur ve kendi dogrularinizla yasamaya baslarsiniz.. Nefesinizi kontrol ettikce bedeninizin degistigini gorursunuz.. Reflexlerinizin eskisinden daha guclu oldugunu.. Ve kendi icinizde ki yolculuga cikis biletinizi almissinizdir.. Yari yolda durmamak gerekir.. Sonuna kadar gidip kendi icsel dunyanizi sorgulamali ve yuzlesmelisiniz.. Butun her seyi en gercek ve yalin hali ile gorup kabullenerek yasamak.. Enerjinizin seviyesi sizin yogada katettiginiz mesafelere bagli olarak yukselir.. Ve bir sure  sonra kendinizi seven,insanlarin olumsuzluklarindan siyrilan,kendi basina yasayabilicek olgunluga erisirsiniz.. Ruhani olgunluk.. Ruhani doymusluk.. Eksiksiz tam bir birey olursunuz.. Icsel yolculuklarinizi ertelemeyin.. Acilarinizdan kacmayin.. Hepsi ile tek tek yuzlesin.. Yolculugunuz omur boyu devam eden bir yasam felsefesine donusecek.. Ve bu zaman zarfinda imkansizligin olmadigini goreceksiniz.. Her seans sonunda kendinizi yenilenmis hissedeceksiniz. Bunun icin once kendinize donmenoz yeter.. Gerisi kendiliginden gelip sizi alip goturecektir.. Direnmeyin.. Sadece teslim olun ve ogrenin.. Ogrenmenin sonu yok.. 

Bir var bir yok

Hayata dair kucuk notlar birakin evin bir yerlerine.. Hic ummadiginiz zamanlarda karsiniza cikip sizi sasirtsinlar.. Kendi yazdiklarinizi okuyup gulumsiyeceginiz anlar olucak.. En depresif anlarinizda, en dibe vurdugunuzda yazin en cok.. Her seyin zamanla ne kadar duzeldigini o biraktiginiz notu okurken daha iyi anliyacaksiniz.. Hicbir seyin kalici olmayacagini.. Hayatiniza ne olursa olsun devam edebildiginizi.. Olumler, ayriliklar, mutluluklar, acilar,gozyaslari,haksizliklar, kiskancliklar,tahammulsuzlukler, kahkalar. Bir nevi terapidir bu aslinda.. Gecmisle yuzlesme, korkularinla basa cikabilmedir.. Ne kadar guclu olabiliceginizin kanitidir.. Ve asla degismem dediginiz kendinizin ne kadar degisime ugrayabildigini birinci elden ogrenmektir kendinize yazdiginiz notlar.. Farkindaliktir.. Uyanistir.. Kendine uzaktan bakabilmektir.. Nereden nerelere gelebildiginizin kanitidir.. Bu yuzden her sabah bir yerlere notlar birakin.. Gelecekte ki size.. Kimsenin size bir seyler ogretmesine gerek yok.. Kendinizden baska hic kimse yoktur size ders verebilecek.. Ve hayat size ihtiyaciniz olani fazlasi ile gostericektir... Baskalarinin engel olamadigi bir yasam surmeniz dilegi ile.. Sevgiyle..

Yok..

Yazmak istiyorum.. Deli gibi yazmak.! Icimde bir sey kalmayana dek!! Bende ki sen kaybolana dek..! Ama nafile.. Yazamayi bile beceremiyorum.. Sadece yasayabiliyorum.. Kaba taslak,yarim yamalak.. Sigara ve kahvenin dibine vuruyorum.! Uyuyamiyorum.! Uyanamiyorum.! Sinirleniyorum.! Ama her sey geciyor ben yine seni seviyorum.! Ben bile kendime sasiyorum.! Kendime yabancilastikca sana yaklasiyorum. Hep once ben diyen ben, kendime kiyiyorum sana kiyamiyorum..!

Kisacik..

Hayat cok kısa degmez ne gozyasina ne yas tutmaya.. Delilige vurmak lazim.. Hep olumsuzu degil biraz olumlu olanlari gormek gerek.. Kaybettiklerimiz olabilir,bizi kaybetmeyi secenlerimiz,bizimle olmayi istemeyenlerimiz.. Ama bir de bizimle ayni yolda yuruyenlerimiz var.. Bizim her hareketimize tahammul edip,yanimizda yururken elimizi birakmayan insanlarimiz..! Cok sevmek gerek onlari.. ! Her kotu anda onlarin hep yanimizda olucagini bilmenin verdigi gucle yeniden kalkmak ayaga..! 

Dusurenlere inat her celmeden sonra daha guclu kalkmak ayaga..! Aldigimiz yaralari saricak insanlarin elinden tutarak dogrulmak.! Herkese inat..! İnadina yasamak..! İnadina SAVASMAK.!  

Veda

Bakmaya doyamazken gece gozlerine, neden bana bakarken daha cok resmini cekmedim ? Beni sevdigini soylerken neden kaydetmedim sesini bir yere? Hic hesaplamadan ayriligi sevdikce sevdim seni.. Oysa ki terkedilmistim de onceleri.. Bilirdim ayriligin nasil can acittigini.. Tarifi olmayan,hic bir sozun teselli vermedigi,kimsenin care olmadigi bir dert oldugunu.. Bilirdim ardinda cam kirigi anilar biraktigini.. Donup baktikca yaralarimi kanattigini.. Ama neden yakistiramadim sana gitmeyi? Neden guvendim sana bu denli? Neden gitmez dedim hep kendi kendime? Simdi var kizginliklarim elbette. Merak etme sana degil.. Kendime..!                                              

Hic unutmadim beni biraktigin gunu ve sabahini.. Kokun hala burnumda.. Araba da yol aldik birbirimize bakarak.. Ben agliyordum sen bana "uzulme" diyordun.. "Aglama ne olur,hayat bu..!" diyordun.! Oylece caresiz baktim gozlerine.. Aglamamak icin cirpiniyordun..!  Oyle sikiyordun ki kendini gozlerin kan canagina donmustu.. Biraksan kendini hickiriklara bogulacaktin.. Oysa birakmadin.! Asili kaldi gozyasin gozbebeklerinde.! Ve indim arabadan. Veda bile edemedim.. Veda bile etmedin. Bir an durup arkama baktigimda coktan gitmistin.. Belki buydu veda etme seklin.. Kacarcasina uzaklasmak...Yokluga, bosluga,uzaklara gitmek... Benim vedami merak ettiysen eger sevgilim, ben sana hala veda edemedim..! Hala ayni yerde gidisini izlerken buluyorum kendimi.. Sen hic gelmiyorsun.. Ben hic gidemiyorum... Seni Seviyorum..!!

''Kadinim''

Bazen tek bir kelime anlam katar butun hayatiniza.. Birisinin sizi sevdigini, ona ait oldugunuzu, o'nun oldugunuzu bildirir size o tek kelime.. ''kadinim'' .. 33 yasindayim ve 3 buyuk askla guzellesti hayatim..Butun beraberliklerimde sevildigimi,arzulandigimi ve deger gordugumu bildim..Cok mutlu oldum,cok simartildim.. Her kadina nasip olmayacak erkeklerdi hayatimdakiler.. Bu yuzden hep soyledim ask konusunda cok ''sansliydim''.  Ne kadar sevdiysem o kadar sevildim.. Sonunda ayriliklar olduysa da gittiklerinde kotu olmadim hicbirisi ile.. Ve bu gun bile hatirladigim da beni inanilmaz mutlu eden anilara sahip oldum.. Butun asklarima ve bana yasattiklarina tesekkur ederim.. Ve butun kadinlarin benim kadar sansli olmasini ve en az bir kez cok sevilmesini dileyerek bu sarkiyi bu nota ilistiriyorum..


Not: Sevda gidenle bitmiyor.. Sen Seviyorsan omrunun sonuna kadar seviyorsun.. Bunu gelen kimse degistiremiyor.. O hep kalbinizin baska bir yerinde oylece duruyor..

Yoga Hakkinda..

Yoga yapmak basli basina kendini yeniden kesfe cikmaktir.. Kendinizi yeniden tanimaya baslamak demektir.. Kac yasinda oldugunuzun ya da kac kilo oldugunuzun onemi yoktur.. Yapacaginiz basit egzersiz hareketleri ile vucudunuzun yasiniza inat nasil esnediigine ve sizi nasil sasirttigina inanamayacaksiniz.. Ruhsal yolculugunuzun baslangici ile bedeninizinde genclestigine sahitlik edeceksiniz.. Bu muazzam yolculuk icin bedeninize ve ruhunuza ozgurlugu taniyin.. Sevgiyle...

Bes Dakika Mola.!

Yoga yaparak herseyden uzaklasabilirsiniz.. Sizi kendi icsel huzurunuza kavusturabilicek meditasyon yontemleri ile sakinlesebilirsiniz.. Cok daraldiginizi hissettiginiz zamanlarda kendinize bes dakika verin.! Kendinizle kalabiliceginiz bir ortama gecin.. Gozlerinizi kapatmak enerjinizi tazelemeye yardimci olur.. Gozlerinizi kapatip burnunuzdan derin nefes alirken karninizi sisirin, kaslarinizi kullanarak yine burundan vericeginiz nefesle disariya itin.. Hicbir sey dusunmeyin.. Sadece nefesinize odaklanin.. Bes dakikanin sonunda yenilendiginizi goruceksiniz :)

?!? ! ? !

Aklimin sinirlarini zorluyor sevdan.. Dustun mu aklima nereye kacarim dusuncelerimden, duslerimden? Gitmek istesem yol,sevmek istesem sen yoksun..Ben senden kacarken yine duserken senin sevdana, sen hangi tende bulaniyorsun gunaha? Yine gece oldu ya dusunmek istemediklerim dusuyor aklima.. Acirken canim zaten daha da kanatiyorum yaralarimi bu dusuncelerle.. Sen sevgilim kapanmiyacak yaralar acmak icin beklerken, ben seni sevmekle mesguldum sadece.. Hic gunahim yoktu oysa.. Hic aldatmadim.. Hic cikarmadim seni aklimdan.. Hic kimseye bakmadim hatta.. Hep sevdim seni kendimce.. Kendimle yaristim seni sevdigim muddetce.. Daha cok mutlu etmek istedim,daha cok sevmek,daha hep daha.. En fazla.. Hata mi yaptim diye soruyorum simdi sana? Sevmemelimiydim seni ? Sevismemelimiydim bu kadar tutkuyla? Yok olup bitmemelimiydim gozlerinde ? Uc dogruyu goturur bir yanlis derler ya.. İnan sevgilim ben o yanlisi hic bilemedim..!


Simdi sen yoksun diye yanimda yok olup gitmedin...! Sen yoksun diye ben seni sevmekten bir an olsun vazgecmedim..! Sen Sevgilim simdi kiminlesin bilmiyorum ama ben hep sen de kaldim bunu da bil istedim..!!!!

Biraz ondan biraz bundan ama en cok kendimden.. Kendime olan inancimi hic kaybetmeyisimden.. Birileri okur mu acaba? kaygisi tasimayan bir blog benimkisi.. Ben icimdekileri anlatayim bana yeter.. Ne uzakliklar yasadim.. Ne sevdalara dustum.. Ne uzak kaldim kendimden bile.. Hic kimseye soylemedim bazen.. Hayat sinavlarina hazirlanirken bir cevap anahtarinin olmamasi ne kotuymus meger.. Nerede yanlis yaptigimi anlamak icin ikinciye ayni hataya dusmek..! Tekrarlamak bazen kendini.. Bazen kendine kizmak,bazen karsimdakine.. Garip bir hayat..

 Kazandiklarim kadar kaybettiklerim,yol ayirimlarim, gitmek istemeyislerim, gitmek zorunda kalislarim.. Aslinda hepimizin ayni yoldan farkli sekilde gecme bicimimiz... Cekip gidesiniz gelmedi mi sizinde buralardan? o buralar nerelerse ? Ya da o buralardan nerelere gidilecekse ? Asla bilemedim..!

 Hic tam emin olamadim.. Tek bildigim yalniz oldugumdu.. Annem,babam,sevgilim,dostlarima ragmen yine de yalniz olusumdu.. Bazen gulmek kurtardi gunu, bazen aglamak.. Ama asla tam olamadim.. Bir yerlerde bir eksik vardi hep.. Ben o eksigi hic bulamadim.. Hep kactiysamda kimseye degil kendime sigindim.. Bekledigim mi gelmedi ? Geldi de ben mi gormedim ? Hic bilmiyorum..! Bu yaziyi nasil sonlandiririm onu da bilmiyorum..! Tek bildigim kendimim demek isterdim ama kendimden bile zaman zaman emin olamiyorum..

         Benim objektifimden farkli kareler.. Siz hayallerinizi sigdirin..

Bazi sevdiklerim var.. Hic isimlerini anmadigim.. Kimseye soylemeyip icimden her gun sevdigim.. Her gun ayri sekilde dualar ettigim.. Mutlu olmasini istediklerim.. İste bugun onlarin hep mutlu olmalarini diledigim gunlerden birisidir.. Hayatima bir sekilde dokunmuslardir.. Bir sekilde hayatimi nasil yasiyacagimi secmeme yardim etmislerdir.. Hic unutulmadilar.. Aksine hayatimda olmadiklari halde her gun daha cok sevildiler.. Ve suan oldugum kisi olmama sebep olan o gizli sevdalarima nottur bu.. Ben unutmak istemedikce hatirlanacaginizi bilin istedim..

Can'a kucuk hediyedir teyzesinden..

Sen kucuk sevgilim, buyuyup kocaman adam oldugunda bu hallerini unutma istedim. Dogdugundan beri her ay album yaptik sana.. 2 yasindasin ama binlerce fotografin var sipa :)) seni cekmekten eskidi makinam :)) annen bana yeni bir makina borclu aslinda.. ve senin cektigim son fotograflarinida ekliyorum buraya.. DeyAaa diyen dillerini yedigimm..

Can Bebek Albumu Devam Ediyor.. :))

Benim kuzum kocaman oluyor.. Teyzesi onu cok ama cok seviyor.. Cok sansli bir bebeksin sen Can.. AnneAnnen muhtesem bakiyor sana.. Annen deliriyor senin icin.. İs cikis saati gelsin Can'a kavusayim diye kosar adim bitirmek istiyor gunu.. Baban hem sinavlara calisip hem ise gidiyor ama senin yanina gelince hepsinden siyrilip sadece baba oluyor.. Dilos teyzen ve ben senin icin cildiriyoruz..Senin yanina gelip seninle zaman gecirmek,her anini kare kare hatiralamak icin elimde koca makina ve lenslerle geliyorum yanina.. Seni oyle seviyoruz ki anlatabilicegimi sanmiyorum..Ama senin bizim sevgimizi anladigini biliyorum.. Sen bizim Can bebegimizsin.. Ve hicbirsey sana olan sevgimizi degistiremez..

Can Bebekkk :))

Benim bu hayatta sevdigim seylerin azligi benim sevdiklerimi cok sevmemdendir diye dusunuyorum.. ve hayatima renk katan Derya kuzusunu size takdim ediyorum.. Aslinda annesinin hala nasil olurda ona bir blog hazirlamadigina sasar kalirim.. Aile fotografcisi olarak dogdugu gunden bugune Can bebegimizin fotograflarini sizinle paylasiyorum.. Hepsi benim objektifimden.. Benim sevgimle beslenerek cekilmistir..

Merhaba o zaman..

Bu blogta okuyacaginiz her yazi sizin hayal gucunuzle sinirlidir.. Belki hepinizin benim yasadiklarima yakin yasanmisliklari vardir..Kim bilir ?